Η Λατινική Αμερική θεωρείται εδώ και δεκαετίες ένα καζάνι που βράζει και κάθε τόσο εκρήγνυται. Στη δεκαετία του '80 είχαμε μια ιδιαίτερα τεταμένη κατάσταση στην Κεντρική Αμερική, μετά την επικράτηση των Σαντινίστας στη Νικαράγουα και την άνοδο του εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος στο Σαλβαδόρ. Μιας και θεωρείται η «πίσω αυλή» των ΗΠΑ, εκείνη την εποχή υπήρχε έντονος κίνδυνος για μια στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ στην Κεντρική Αμερική. Τη δεκαετία του '90 το κέντρο βάρους μετατέθηκε στη Νότια Αμερική, κυρίως στην Κολομβία, με την άνοδο του ένοπλου κινήματος και στη Βενεζουέλα, με την επικράτηση της κυβέρνησης Τσάβες. Από το 2000 και πέρα η κατάσταση σε όλες σχεδόν τις χώρες της Λατινικής Αμερικής έχει οξυνθεί ιδιαίτερα. Παντού σημειώνονται μεγάλοι αγώνες όλων σχεδόν των κλάδων των εργαζομένων, εργατών, αγροτών, γυναικών, νεολαίας, ιθαγενών, σε όλες σχεδόν τις χώρες μέσα από ενιαία μέτωπα αγώνα που έχουν συγκροτηθεί.

Πολλή και ποικιλόμορφη είναι η αλληλεγγύη που η ΕΕΔΔΑ έχει προσφέρει και συνεχίζει να προσφέρει στο λαό του Λιβάνου και στις οργανώσεις με τις οποίες συνεργάζεται στις διάφορες κρίσιμες για το Λίβανο στιγμές. Προγράμματα αναπτυξιακής και επείγουσας βοήθειας και διάφορες δραστηριότητες έχουν πραγματοποιηθεί από την ΕΕΔΔΑ όλα αυτά τα χρόνια που ο Λίβανος αντιμετωπίζει την επιθετικότητα του Ισραήλ και των ΗΠΑ.